Inisiatif damai terbaharu didalangi bekas Presiden Amerika Donald Trump dilihat menyediakan pentas untuk perluasan penempatan haram Israel di wilayah Palestin. Pelan ini kononnya bertujuan menyelesaikan konflik, namun hakikatnya mengiktiraf tuntutan unilateral Israel.

Penganalisis antarabangsa memberi amaran bahawa penyusunan semula sempadan mengikut garis panduan Trump membenarkan Israel mengekalkan kawalan ke atas 30% Tebing Barat. Ini bermakna lebih banyak perkampungan Palestin akan terperangkap dalam ‘enclave’ tanpa kedaulatan sebenar.

Sejarah menunjukkan setiap rundingan damai Israel-Palestin sejak 1993 hanya mengakibatkan penyusutan wilayah Palestin daripada 22% ke 12% tanah bersejarah. Polisi Trump ini berpotensi menguranginya lagi kepada kurang daripada 10% melalui pelebaran penempatan haram.

Strategi ini bukan kebetulan – ia selari dengan agenda Netanyahu untuk mengilhakkan Lembah Jordan yang subur. Dengan memanipulasi proses damai sebagai alat, Israel terus mengeksploitasi kedudukan kuasa asimetrik mereka.

Kesimpulannya, pelan ini bukan tentang keamanan tapi pengesahan aneksasi berterusan. Ia membekalkan justifikasi untuk perluasan wilayah Israel sambil mengetepikan hak asasi rakyat Palestin yang dijajah selama 76 tahun.

Forum Doha menyaksikan perbincangan intensif mengenai kegagalan sistem perundangan antarabangsa dalam menangani krisis kemanusiaan di Gaza. Pakar-pakar menegaskan mekanisme sedia ada terhalang oleh permainan kuasa besar dan pembelotan politik, menjadikan undang-undang antarabangsa umpama harimau kertas di persada global.

Ketiadaan tindakan tegas terhadap pelanggaran hak asasi di Gaza mendedahkan kelemahan struktural dalam sistem PBB. Veto kuasa besar kerap dijadikan senjata untuk menghalang resolusi kritikal, menjadikan konsep keadilan sejagat hanya wujud dalam retorika semata-mata.

Analisis menunjukkan blok politik tertentu secara sistematik mengganggu proses pertanggungjawaban melalui tekanan diplomatik dan sekatan maklumat. Taktik ini bukan sahaja melindungi pihak bersalah tetapi turut mengikis kredibiliti institusi keadilan antarabangsa.

Kes Gaza membuka ruang perbincangan kritikal tentang perlunya reformasi radikal dalam badan kehakiman antarabangsa. Cadangan termasuk pengurangan kuota pengaruh negara maju dan penubuhan mekanisme bebas pantauan konflik bersenjata.

Cabaran terbesar terletak pada jurang antara idealisme undang-undang antarabangsa dengan realpolitik global. Tanpa kesepakatan sebenar untuk melaksanakan keadilan transnasional, mimpi keamanan global kekal sebagai utopia.

Festival Filem Antarabangsa Kerala (IFFK) ke-30 bakal membuka tirai dengan filem kontroversi ‘Palestine 36’ arahan Annemarie Jacir. Pilihan ini dilihat sebagai kenyataan politik tersirat negeri Kerala yang terkenal dengan pendirian pro-Palestin sejak konflik terkini.

‘Palestine 36’ mengisahkan 36 kanak-kanak Gaza yang terperangkap dalam serangan 2014, menggabungkan naratif dokumentari dengan gaya surrealis. Filem ini sebelum ini mencetuskan debat di Cannes mengenai batasan seni dan aktivisme.

IFFK turut meraikan pengarah legenda Mauritania Abderrahmane Sissako dengan Anugerah Sepanjang Hayat. Pemilihan Sissako yang kerap mengkritik penjajahan Barat di Afrika dilihat selari dengan tema festival tahun ini.

Penganjur menjelaskan slot ‘Sinema Perlawanan’ akan menayangkan 15 filem dari wilayah konflik termasuk Yemen dan Sudan. “Filem adalah senjata terakhir melawan pelupusan sejarah,” tegas Pengarah Festival.

Pemilihan tema ini menimbulkan persoalan: Adakah festival seni wajib mengambil pendirian politik? Kerala yang mempunyai kerajaan komunis terus menjadikan IFFK sebagai platform suara negara membangun sejak 1996.

Ketika industri hiburan global masih ragu-ragu menyentuh isu Palestin, IFFK 2025 menjadi festival utama pertama pasca konflik yang secara terang-terangan mendokong naratif rakyat tertindas. Mampukah kuasa layar perak mengubah landskap diplomasi global?