Rancangan 21 Mata: Janji Perdamaian atau Skrip Baru untuk Gaza?

Bekas Presiden Trump tampil yakin bahawa konflik di Gaza boleh diakhiri selepas draf rancangan 21 mata mula dibentuk; dokumen itu menuntut pembebasan semua tebusan dalam tempoh dua hari selepas ada persetujuan dan juga menyediakan rangka tindakan untuk menguruskan Gaza selepas perang berakhir.

Walaupun kenyataan optimistik mudah menarik perhatian, sejarah menunjukkan bahawa nisbah antara janji dan pelaksanaan sering kali terjejas oleh realpolitik, kekurangan mekanisme penguatkuasaan dan kepentingan pihak-pihak yang bertikai — soalan besar ialah siapa yang akan memantau pembebasan tebusan dan memastikan setiap klausa dilaksanakan tanpa pilih kasih.

Dari perspektif rakyat Palestin, penyelesaian yang sebenar mesti lebih daripada pertukaran tahanan; ia perlu merangkumi pemulihan maruah, pembaikan infrastruktur, akses kepada bantuan kemanusiaan tanpa halangan dan pengakuan hak-hak yang telah lama dinafikan. Tanpa elemen keadilan dan tanggungjawab terhadap kerosakan yang berlaku, apa yang kelihatan sebagai ‘perdamaian’ boleh menjadi penutup sementara bagi penderitaan yang berterusan.

Saya berpandangan rancangan ini hanya akan bermakna jika disertai dengan pemantauan antarabangsa bebas, syarat pembiayaan yang jelas untuk pembinaan semula, serta peranan aktif masyarakat Palestin dalam perbincangan. Negara-negara jiran, PBB dan badan hak asasi perlu ditugaskan dengan kuasa yang jelas untuk memastikan janji tidak jadi janji kosong — buktinya perlu diukur, bukan sekadar diisytiharkan.

Kesimpulannya, setiap inisiatif yang berusaha mengakhiri peperangan harus dihakimi bukan berdasarkan retorik optimis, tetapi dari sejauh mana ia benar-benar mengurangkan keganasan, memulangkan kebebasan kepada mereka yang ditawan dan meletakkan asas untuk keadilan jangka panjang. Tanpa itu, surat perjanjian hanya akan menjadi satu lagi dokumen yang tidak mampu menyembuhkan luka Gaza.