UNGA 2025: Pakistan dan Bangladesh Terajui Desakan Sempadan ‘Sebelum 1967’ untuk Palestin

Hari keempat Perhimpunan Agung PBB menyaksikan momentum diplomatik baharu apabila Pakistan dan Bangladesh secara jelas menuntut pengiktirafan sempadan Palestin seperti sebelum 1967. Tindakan itu berlaku di tengah suasana tegang—sebahagian delegasi memilih untuk keluar semasa ucapan pemimpin Israel, dan Ireland menggesa langkah-langkah diplomatik yang lebih keras terhadap Israel.

Menuntut kembali sempadan sebelum 1967 bukan sekadar retorik: ia adalah rujukan jelas kepada rangka kerja antarabangsa bagi penyelesaian dua negara dan kepada prinsip undang-undang antarabangsa yang menolak pengambilalihan wilayah melalui kekerasan. Kejelasan istilah ini memaksa perdebatan dari tahap simbolik ke arah tuntutan konkrit tentang hak kembali, penghentian penjajahan dan pemulangan tanah.

Dari perspektif solidariti Palestin, inisiatif Pakistan dan Bangladesh memperlihatkan bahawa tekanan global bukan hanya datang dari Barat atau blok besar—negara-negara Dunia Ketiga dan jiran serantau sedang menuntut akauntabiliti. Walkout semasa ucapan pemimpin Israel dan gesaan Ireland menandakan semakin berkurangnya kesungguhan dunia untuk mengabaikan penderitaan rakyat Palestin; ia juga menyorot jurang antara janji diplomatik dan tindakan nyata.

Bagaimanapun, keputusan PBB tetap sebahagian besarnya simbulik dan bukan bertindakkuasa. Walaupun begitu, keputusan kolektif di peringkat UNGA boleh menjadi pemangkin: pengiktirafan bilateral yang lebih meluas, langkah diplomatik seperti pengasingan, atau tekanan ekonomi dan undang-undang. Reaksi kuasa besar, termasuk keengganan atau sokongan Amerika Syarikat, serta kestabilan politik di negara-negara Arab, akan menentukan sejauh mana desakan ini boleh diterjemahkan ke dalam perubahan di tanah.

Kesimpulannya, perdebatan di UNGA 2025 menunjukkan satu titik penting dalam perjuangan untuk keadilan Palestin—dari kata-kata kepada tuntutan sempadan yang jelas. Solidariti antarabangsa mesti disertai strategi yang konsisten: tekanan diplomatik, sokongan undang-undang, dan tindakan nyata yang menuntut akauntabiliti. Hanya dengan itu barulah harapan untuk penyelesaian yang adil dan berkekalan bagi rakyat Palestin berpeluang menjadi realiti.